نشاط انگیز و ماتم‌زایی ای عشق
نشاط انگیز و ماتم‌زایی ای عشق
عجب رسواگر و رسوایی ای عشق
اگر دستت به کامی جرعه ریزد
بفیتد مست و دیگر برنخیزد
ترا یک فن نباشد، ذوفنونی
بلای عقل و مبنای جنونی
ز تو در چشم، دیوی حور گردد
سیاهی در نظرها نور گردد
تو لیلی را به شهرت طاق کردی
ز خوبی شهره آفاق کردی
اگر بر او نمک دادی تو دادی
بدو خوی مَلک دادی تو دادی
لبش خوشرنگ اگر کردی تو کردی
دلش را سنگ اگر کردی تو کردی
به از لیلی فراوان بود در شهر
تو او را کرده ای جانانه دهر
تو مجنون را به شهر افسانه کردی
ز هجران زنی دیوانه کردی
تو او را ناله و اندوه دادی
ز محنت سر به دشت و کوه دادی
چه دلهایی ز تو دریای خون است
چه سرها کز تو صحرای جنون است
به شیرین دلستانی یاد دادی
وز آن فرهاد را بر باد دادی
سر و جان و دلش جای جنون شد
گران کوهی ز عشقش بیستون شد
ز شیرین تلخ کردی کام فرهاد
بلند آوازه کردی نام فرهاد
یکی را بر مراد دل رسانی
یکی را در غم هجران کشانی
یکی را همچو مشعل برفروزی
میان شعله ها جانش بسوزی
خوشا آنکس که جانش از تو سوزد
چو شمعی پای تا سر برفروزد
...
مهدی سهیلی
پ.ن. نوچ نوچ همچنان بی سیستمم ولی فعلا خانم همکار نیامده و سی داداش؟ تریپ در دیزی و بی حیایی گربه و کش رفتن کابل شبکه و این حرفا
ولی دیگه الاناست که پیداش بشه
اضافه می‌شود:
روز اولی که اومدیم این قسمت، بچه های هر واحد یک گوشه ی این سالن درندشت رو انتخاب کردند و به ردیف نشستند کنار هم... من آخرین نفری بودم که میزم رو چیدم و سر جام مستقر شدم؛ همکاران دیگه ام زودتر از من میزاشونو آماده کرده بودند؛ حالا... آقای آیتیمون که اومد و خواست علاوه بر خانم همکار، سیستم بچه هایی که نزدیکشون سوکت شبکه هست رو راه بندازه، حدس بزن چی شد؟ این قسمت که ماییم فقط یک سوکت داره و اونم عدل کنار میز منه
جون داداش بدجور خوش خوشانمان شده